Εκδρόμες και Περιπέτειες 2

Το πρωινό ήταν ίσως από τα μοναδικά! Μας ξύπνησε η ζέστη και το έντονο φως του ήλιου. Η μέρα χαλαρή. Ήρθαν παρέα και μερικά φιλαράκια ακόμα. Η παραλία μέχρι το μεσημέρι είχε γεμίσει από κόσμο. Πανικός παντού, δε το περιμέναμε καν ότι στη Μονεμβασία έχει τόσο κόσμο. Και όμως, σύντομα άρχισε και η μουσική από το πρόχειρο beach bar. Ο κόσμος είχε ξεσηκωθεί. Είχαμε εμείς και ένα στρώμα και ως κλασικοί μαντραχαλαδες κάναμε τις βλακείες μας και τα αίσχη. Κατά το απογευματάκι και ενώ η ώρα είχε περάσει μια κοπέλα από μια διπλανή παρέα ήρθε και μας ζήτησε το στρώμα να παίξουν με το κρις κραφτ στη θάλασσα. Ήθελαν λέει να την τραβάνε με το στρώμα. Γελάσαμε και της το δώσαμε. Την ίδια την παρατηρούσαμε από το μεσημέρι που είχαν έρθει. 

Οι υπόλοιποι που είχαν έρθει για παρέα αποφάσισαν να πάνε να βρουν δωμάτια καθώς δε τους άρεσε να κοιμούνται στη παραλία. Εμείς καθίσαμε, γνωριστήκαμε αργότερα με την διπλανή παρέα. Έκαναν και εκείνοι ελεύθερο camping αλλά λίγο πιο πέρα. Εμείς βαριόμασταν τελικά να στήσουμε πάλι σκηνή και αποφασίσαμε ότι θα αράξουμε παραλία πάλι. Αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί στη πόλη για καμιά βόλτα. Κανονίσαμε να βρεθούμε εκεί. Καμιά δυο ωρίτσες αργότερα βολτάραμε όλοι στη Μονεμβασία. 

Γύρω στη 1:00 και κουρασμένοι από το περπάτημα και τη μέρα επιστρέψαμε στη παραλία. Δυο κοπέλες, ανάμεσα τους και η πρώτη, και ένα αγόρι από την άλλη παρέα ήρθαν μαζί μας στην παραλία. Καθίσαμε και συζητάγαμε σε ένα κάπως ρομαντικό κλίμα. Με τη Μαρία σα να ταιριάζαμε πιο πολύ και έτσι κάπως μιλάγαμε πιο πολύ μεταξύ μας και πιο ψιθυριστά, σα να μη θέλουμε να μας ακούσουν. Η Μαρία είχε λεπτή φιγούρα πολύ ελκυστική και γλυκό πρόσωπο. Σγουρό, μακρύ, ξανθό μαλλί. Δυο υπέροχα καφετιά ματιά που συναγωνίζονταν και τα καλυτέρα γαλάζια. Αποφασίσαμε να προχωρήσουμε κατά μήκος της παραλίας, καθώς το φως του γεμάτου φεγγαριού έκανε τη νύχτα σχεδόν μέρα. Προχωρήσαμε αρκετά, αποφασίσαμε να καθίσουμε λίγο στην άμμο. Η θάλασσα έδειχνε τόσο γαλήνια και ωραία που ορμήσαμε να την ταράξουμε. Βουτήξαμε μαζί, με τα εσώρουχα, έτσι και αλλιώς δε μας έβλεπε κανείς. Ούτε που κατάλαβα πως βρέθηκε στην αγκαλιά μου και 'γω στη δικιά της. Τα φιλιά δροσερά, γευστικά και αλμυρά από το αλάτι της θάλασσας, τα κορμιά θερμά ζεσταίνουν το ένα το άλλο. Βγαίνουμε λίγο προς τα έξω και συνεχίζουμε τα φιλιά, το πάθος μας ανάβει κι άλλο πιο πολύ. Είναι από πάνω μου τώρα, η φιγούρα της όμορφη σκιά διαγράφετε από το έντονο φως του φεγγαριού. Βγάζει τα εσώρουχα της και το δικό μου, κατεβαίνοντας πιο χαμηλά. Τη νιώθω εκεί χαμηλά να με ανάβει. Την τραβώ πάνω γυρίζουμε μπρούμυτα. Κατεβαίνοντας χαμηλά καταλαβαίνω πως νιώθει. Η γεύση της κλειτορίδας είναι τόσο υπέροχη. Γύρω-γύρω, πάνω κάτω, μέσα της η γλώσσα. Ανεβαίνω, «σε θέλω τώρα» μου ψιθυρίζει. Πιάνει το πέος με τα δυο της χέρια και το τραβάει μέσα της. Μπαίνω αργά αργά. Οι κινήσεις ρυθμικές αργές. Η αρχή είναι ρομαντική ήρεμη και ερεθιστική. Παρακάλια για πιο γρήγορα πιο δυνατά. Όχι όμως, το μαρτύριο είναι πιο καλό, πιο τέλειο. Ανοίγει απότομα τα μάτια της σα να έχει νευριάσει και ξαφνικά βρίσκετε από πάνω. Κυριαρχεί. Κουνάει τη μέση της κυκλικά, πάνω κάτω, μπρος πίσω έντονα, Πιάνω τα μαλλιά της και κρατιέμαι. Με κοιτάει λες και με μισεί, πιέζει τα νύχια της πάνω στο στήθος που ακουμπάει. Κάποια στιγμή σηκώνει το ένα της πόδι το περνάει από πάνω μου και γυρίζει πλάτη χωρίς να βγει. Αυτή η αίσθηση του αιδοίου να γυρίζει πάνω στο πέος είναι μοναδική. Νιώθεις κάθε κύτταρο να διεγείρετε. Την κρατώ από τη μέση σφιχτά και οδηγώ τις κινήσεις της. Πάει πιο χαμηλά. Η ανατομία τώρα τη βοηθά να ερεθίζετε όλο και πιο πολύ εκεί που επιθυμεί. Λίγο μετά ξαναγυρνάει. Πατάει τώρα κανονικά και ανεβοκατεβαίνει. "Τελειώνω" λέει. Το πέος έχει σφιχτεί, πνίγετε μέσα στον κόλπο της, είναι τόσο έντονο, τόσο ερεθιστικό. Το τελείωμα είναι ταυτόχρονο. 

Η ζεστή και το έντονο φως του ήλιου μας ξύπνησε αγκαλιά. Λίγο αργότερα γυρίσαμε πίσω στα παιδιά. Αντικρίσαμε αυτό που δε περιμέναμε. Κάποιοι άλλοι είχανε περάσει το ίδιο καλά. Μόλις ειδωθήκαμε κοιταχτήκαμε οι μεν και οι δε για ελάχιστα και λυθήκαμε στο γέλιο.