Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Γράμμα;

«Σε έχω ερωτευτεί! Ορίστε το είπα επιτέλους. Δε τολμούσα τόσο καιρό η απλά δε το ένιωθα πραγματικά. Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει αλλά νιώθω την ανάγκη να στο πω. Να στο δείξω, να σε κάνω να το καταλάβεις να το νιώσεις μέσα σου. Σε σκέφτομαι. Σε σκέφτομαι από τη πρώτη στιγμή που σε είδα που μιλήσαμε. Η φωνή σου, το βλέμμα σου με μαγέψανε, έστειλαν τη ψυχή μου σε άλλο μέρος έξω από τον εαυτό μου. Ίσως αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα να μη σε ερωτευόμουν τόσο παρουσία των ονείρων μου.

Διαβάζω τη παράγραφό μου και μου φαίνετε μικρή, μακάρι όμως να ήξερες πόσα συναισθήματα κλείνω μέσα της. Πόσα ακόμα θα ήθελα να σου πω αλλά κολλάει το μυαλό μου. Η σκέψη μου γυρνά διαρκώς στις λίγες καθημερινές στιγμές που ζούμε και απολαμβάνουμε μαζί. Πραγματικά νιώθω να χάνομαι δίπλα σου, κάθε φορά που τα έντονα σου μάτια με κοιτάζουν.

Θυμάμαι τότε που μεθυσμένη μου είχες πεί πόσο ερωτευμένη είσαι μαζί μου, πόσο με θαυμάζεις. Να ξέρες μόνο πόσο στο ανταποδίδω κάθε ώρα που είμαι μακριά σου, κάθε στιγμή κοντά σου. Νιώθω ότι μου λείπεις διαρκώς ότι χωρίς εσένα δεν υπάρχω. Μου δίνεις δύναμη να κερδίσω το κόσμο. Και τι είναι ο κόσμος; Τίποτα μπροστά στον έρωτα σου, τίποτα όταν σε έχω δίπλα μου. Είσαι ο κόσμος ο δικός μου. Όσα έχω χτίσει όσα έχω επενδύσει.

Σου καταθέτω τη ψυχή μου, το κορμί μου, τη ζωή μου την ίδια. Τα αξίζεις να τα πάρεις να τα κάνεις άνω κάτω ή να τα βιώσεις στο έπακρο.

Θυμάμαι στιγμές που περνάμε μαζί, θυμάμαι στιγμές πάθους και έρωτα. Αυτό το πάθος σου πόσο με ταράζει, πόσο με κατακτά κάθε φορά που το βιώνω. Όπως προχτές που πάλι ήμασταν μαζί και γευόμασταν ο ένας το κορμί του άλλου. Που πάλι γίναμε ένα τόσο παθιασμένα τόσο άγρια τόσο μπερδεμένα. Στη γλώσσα μου ακόμα γυρνάει η γεύση του φιλιού σου, η γεύση του κορμιού σου, των χυμών σου. Φέρνω στο μυαλό μου όλες τις στιγμές που ζήσαμε. Πως με δίψα σε έφερα κοντά μου, δάγκωσα τα τρυφερά κατακόκκινα χείλι σου. Θυμάμαι και το ζω σαν τώρα. Να, με νιώθεις; Πάλι φιλώ το λαιμό σου και τα χέρια μου χαϊδεύουν τα μαλλιά σου. Σε ξαπλώνω πάλι στο πάτωμα με το φώς αμέτρητων κεριών να ανακλούν στο υπέροχο κορμί σου. Το κόκκινο του χαλιού να σου δίνει μια άλλη χροιά, μια ακόμα πιο σαγηνευτική μορφή. Ναι σε θέλω τώρα, σε ποθώ έντονα, άγρια με όλο μου το είναι. Θέλω πάλι να σε νιώσω, να γευτώ πάλι το λαιμό σου, να δαγκώσω απαλά τα στήθη σου και να παίξω με τις κερασένιες ρόγες σου. Αργά πάλι να φιλήσω την κοιλία σου, να γαργαλίσω τον αφαλό σου να σε ακούσω να χαμογελάς.

Μια ιεροτελεστία να τελέσω πάνω στο θεσπέσιο κορμί σου. Θέλω να με θέλεις να με ποθείς. Να με ζητάς, να πονάς και να μη σου δίνομαι. Γελώντας πονηρά θα σου απαγορεύω να κάνεις ότι θες. Γιατί ξέρω, σε βλέπω, θες να έχεις το πάνω χέρι. Αλλά δε θα σου περάσει, όχι αυτή τη φορά είναι δικός μου ο ρόλος. Εσύ θα απολαύσεις και θα είσαι το έρμαιό μου. Θα κατέβω χαμηλά εκεί που πονάς που τρέμεις, εκεί που θέλεις να σε ακουμπήσω πιο πολύ. Γύρω γύρω θα σε βασανίσω με αμέτρητα φιλία και από τους χυμούς σου δε θα πιώ ακόμα. Ίσα που θα σε ακουμπώ λιγάκι, ελάχιστα. Ξέρω τα χέρια σου θα με σπρώχνουν να σε ρουφήξω να νιώσουν το στόμα μου, τη γλώσσα μου να σε χαϊδεύει με πάθος και ένταση. Όμως όχι…βιάζεσαι πολύ και θέλω να βασανίζεσαι, θέλω να εκνευριστείς ναι να φουντώσεις πριν νιώσεις το άγγιγμα μου καυτό πάνω στην ευαίσθητη σου σάρκα. Τότε μόνο θα σε αγγίξω τότε θα ακούσω μέσα από το κορμί σου να βγαίνουν οι αναστεναγμοί σου. Πόσο θα αντέξεις για κάτι παραπάνω αναρωτίεμε και παίζω μαζί σου. Παίζω με το θέλω σου με το πάθος σου. Σκέφτομαι ότι δε μπορώ να δω τα μάτια σου τώρα. Μόνο με την αφή μου, την ακοή μου, τη γεύση μου μπορώ να καταλάβω πως νιώθεις και τι αισθάνεσαι. Θα φτάσεις να μου λες ότι κοντεύεις ότι με θες μέσα σου βαθιά. Και θα σε ταλαιπωρήσω λίγο ακόμα. Αρκετά όμως για να αισθανθώ σε λίγο το σώμα σου να σπάει από τα τραντάγματα του οργασμού. Τότε θα ανέβω και απότομα θα μπω μέσα σου. Με όλο μου το είναι θα διεκδικήσω το κορμί σου να κολλήσει στο δικό μου. Θα γλιστρήσω εύκολα μέσα σου. Η φωνή σου θα βγαίνει πάλι βαθιά μέσα από τα στήθη σου καθώς θα τελειώνεις δυνατά καθώς θα νιώθω να με σφίγγεις μέσα σου με όση δύναμη σου έχει απομείνει. Τότε θα κοιτώ τα μάτια σου και έρωτα θα κάνω με τη ψυχή σου, το μυαλό σου, το κορμί σου, με όλο σου το είναι.

Δεν αντέχω θέλω να έρθω να σε βρω. Ο έρωτας αναβλύζει από τη καρδία μου. Οι σκέψεις μου με στοιχειώνουν και θέλω να έρθω να σε βρω.


Θα έρθω να σε βρω…»

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Συμπλήρωμα:
Σου γράφω λοιπόν απο φιληδονία, απο λαγνεία όχι για να σου ανακοινώσω τα νέα μου όσο για να πιάσω το χαρτί που θα πιάσεις για να συρθεί η ματιά μου στις ίδιες γραμμές που θα συρθεί και η δικιά σου. Το χαρτί είναι το σώμα μου, η μοναδική μου προέκταση που φτάνει σ' εσένα... και εγώ, για να σμίξω μαζί σου γίνομαι χάρτινη.