Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά. Η ζέστη σχεδόν αφόρητη και η τυχαία βροχή το μεσημέρι την κάνει να τρέχει στη μέση του δρόμου μήπως προλάβει να μη βραχεί. Όμως η βροχή γίνεται μπουρίνι και δεν συγχωρεί απροσεξίες. Σταματά το περπάτημά της σε μια γωνιά καθώς η βροχή έχει περάσει μέχρι τα εσώρουχά της. Νιώθει τις σταγόνες να κυλάνε στο κορμί της καθώς περιμένει τη βροχή να σταματήσει για να συνεχύσει. Τα σανδάλια της μουσκεύουν τα πόδια της που ακόμα τα πιάνει η βροχή. Κοιτά γύρω της μήπως την βλέπει κανείς, το άσπρο φόρεμά της έχει γίνει σχεδόν διάφανο αλλά ευτυχώς όλοι έχουν μαζευτεί. Τα αμάξια λιγοστά στη περιοχή και δεν το σκέφτεται καθόλου.
Ένα δροσερό αεράκι ακολουθεί τη βροχή που την κάνει προς στιγμή να φοβάται πως θα κρυώσει. Όμως το δροσερό σιγά σιγά το διαδέχεται το θερμό ρεύμα της εποχής. Σε λίγο συνεχίζει την διαδρομή της Ενώ την στεγνώνει ο αέρας αργά νιώθει ακόμα αυτές τις σταγόνες να την χαϊδεύουν. Τις αισθάνεται να κατεβαίνουν αργά αργά από τη κοιλιά και να τη γαργαλάν να φτάνουν στο εσώρουχό της. Μακάρι να μη φόραγε αυτή τη στιγμή σκέφτεται. Θα ήθελε να νιώσει πως είναι να κυλάνε πάνω της. Κοντοστέκεται σε μια γωνιά και με προσοχή αφαιρεί το εσώρουχό της. Το αεράκι και το νερό τώρα τη χαϊδεύουν σε όλο της το κορμί. Νιώθει τις ρώγες της να ερεθίζονται από το βρεγμένο ρούχο καθώς εκείνες ερεθίζονται από την κίνησή της. Στο αιδοίο της κυλάνε μερικές σταγόνες γαργαλιστικά και ερεθιστικά. Το αεράκι όσο τη δροσίζει τόσο την ανάβει.
Πόσο θα ήθελε να ξεσπάσει πάνω του τώρα. Πόσο θα ήθελε να νιώσει το άγκιγμά του να την χαράζει με ηδονή όπως η σταγόνα που κυλά ανάμεσα της. Προσπαθεί να μη το σκέφτεται αλλά αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Σχεδόν νιώθει το άγκιγμά του στο κορμί της. Στο λαιμό της νιώθει το αργό και άγριο φιλί του. Στα χείλια το δάγκωμα του. Απλώνει το χέρι της και χαϊδεύει το πέος του. Πόσο εύκολα τον κάνει να ανάβει να σκληραίνει στο άγκιγμά της. Χαμογελά όταν το χάδι της έχει το ποθητό αποτέλεσμα. Θέλει να τον αισθανθεί τόσο πολύ τόσο έντονα. Θέλει να βρεθεί μέσα της.
Μπλέκεται μια σταγόνα βροχής με τις σταγόνες της που σχεδόν ξεχειλίζουν πιά. Μα πόσος καιρός να έχει περάσει. Προχωρά με ένα χαμόγελο αλλά κοιτά προς τα κάτω. Απορροφημένη στις σκέψεις τις, απρόσεκτη πέφτει πάνω σε κάποιον. Ζητά συγνώμη καθώς σηκώνει αργά το βλέμμα της από το έδαφος. Πνίγεται στην έκπληξη της. Βρεγμένος και εκείνος ζητά πριν κοιτάξει συγνώμη, ποιος να ξέρει τι σκεφτόταν εκείνη τη στιγμή. Τα μάτια της λαμπυρίζουν, δεν της είναι άγνωστος καιρό έχουν να μιλήσουν όμως. "Έλα να σε κεράσω ένα καφέ σπίτι και να στεγνώσεις" σχεδόν ψέλλισε. Δεν ήταν μακριά άλλωστε, σχεδόν είχε φτάσει. Δέχτηκε καθώς το βλέμμα του σχεδόν την έγδυσε. Το φόρεμά της σχεδόν διάφανο, λίγο στεγνωμένο διέγραφε τη φιγούρα της. Πως να της αντισταθεί τότε. Δεν έκρυψε ούτε στιγμή τη κρυφή γύμνια της. Ίσως και να προσπάθησε να τη δείξει χωρίς να το θέλει. Όμως στο μυαλό της έντονες σκέψεις την βασάνιζαν. Στο στενό ασανσέρ σχεδόν τον προκαλούσε μη μπορώντας να τον αποφύγει. Φαντάστηκε ότι ένιωσε το πέος του να μεγαλώνει.
Άνοιξε την πόρτα σχεδόν κοκκινισμένη. Το βλέμμα της είχε αλλάξει έντονα. Ανάμεσα στα πόδια της ένιωθε τη γύμνια της να βράζει. Άραγε το είχε καταλάβει εκείνος πως ένιωθε αυτή τη στιγμή. Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη σκέψη της ενώ γύρναγε προς εκείνον αφού κλείδωσε την πόρτα της. Με τα δυό του χέρια κατέβασε το φόρεμά της αποκαλύπτοντας το στήθος της μέχρι τη κοιλιά. Ένας έντονος χτύπος πέρασε τη καρδιά της, έτοιμη να του παραδοθεί. Σχεδόν κόλλησε πάνω της δαγκώνοντας τα χείλια της. Σα να ήθελε να την κατασπαράξει. Το χέρι του κύλισε στο γυμνό της αιδοίο διασχίζοντας τα πόδια της, ένα χαμηλό ξεφωνητό βγήκε πάλι από μέσα της. Θα μπορούσε να τελειώσει εκείνη τη στιγμή άμεσα αν την άφηνε, αν συνέχιζε να βουτάει τα δάχτυλα του τόσο έντονα μέσα της.
Το μικρό της διαμέρισμά είναι ένα μικρό σαλονάκι και χολ μάζι. Στο ίδιο σημείο ο καναπές ανοιγμένο κρεβάτι αφού δεν περίμενε επισκέψεις.
Την άρπαξε και σχεδόν την υποχρέωσε να γονατίσει πάνω στο κρεβάτι. Βρέθηκε με τα γόνατα της στο κρεβάτι να τον έχει στην πλάτη της. Τα χέρια του χάιδεψαν το απαλό της δέρμα, βούτηξε με μανία τα στήθη της με το ένα του χέρι ενώ το άλλο χάιδεψε το αιδοίο της πάλι. Δεν μπορούσε να κρατηθεί. ΤΟ χέρι της έφτασε στο σηκωμένο του πέος. Αυτή την αίσθηση δεν μπορούσε να την αρνηθεί ποτέ ούτε να την ξεχάσει. Τράβηξε και άνοιξε τα κουμπιά από το τζίν του, και λαίμαργα έσφιξε τον έσφιξε στο χέρι της. Αισθανόταν τη θέρμη του, τη σκληράδα του. Ψηλαφούσε το σχήμα του. Δεν άντεχε, δεν άντεχε τον ήθελε τόσο πολύ. Σχεδόν τον πόνεσε με τη μανία που τον τράβηξε στο αιδοίο της. Ήθελε να τον βασανίζει αλλά δεν τα κατάφερε. Εκείνος την βασάνιζε διαρκώς. Γλίστρησε έντονα μέσα της, δυνατά και απότομα. Πάλλονται σε έναν έξαλλο ρυθμό. Το χέρι του την ακινητοποιεί από το μαλλί της, και από την άλλη στο στήθος της. Μια ξυλιά, δυο την αναστατώνουν και την ξυπνάνε από το όνειρο σε μια πιο γλυκιά ηδονική πραγματικότητα. Την τραβά πάνω του καθώς το πέος του αγγίζει το ευαίσθητο σημείο της.
Η φωνή της βγαίνει αβίαστα σε κάθε τελείωμα της. Δε μπορεί να σταματήσει τον οργασμό της, χάνεται χωρίς να ξέρει τι συμβαίνει. Το σώμα της τραντάζεται, τρέμει, συσπάτε ολόκληρο.
Οι σταγόνες της βροχής έχουν πια χαθεί, μόνο οι δικές του και οι δικές της πλημμυρίζουν και διεγείρουν για μια ακόμα φορά κάθε της αίσθηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου