Μετά

 Μπορεί μερικά χρόνια να είχαν περάσει μαζί με κάποιες περιπέτειες ακόμα στην ζωή του. Η δική της όμως αίσθηση, το δικό της άρωμα, το κορμί της, μα πιο πολύ το ίδιο της το είναι, έλειπαν ακόμα από την ζωή του. Μην μπορώντας να την ξεπεράσει ποτέ πραγματικά την είχε κυνηγήσει αρκετά, την είχε διεκδικήσει με κάθε πιθανό τρόπο. Για κάποια διαστήματα αποχωρούσε από την ζωή της μήπως και μπορέσει να την αφήσει στο παρελθόν του ως μια ωραία ανάμνηση. Άλλες φορές τον είχε διώξει εκείνη. Μέχρι και σχέση είχε φτιάξει με άλλον που τον παρουσίαζε σε φίλους και γνωστούς ως καλύτερο του. Οι συζητήσεις τους όμως ποτέ δεν μπορούσαν να αποδείξουν κάτι τέτοιο, μόνο η στάση της απέναντί του και η προσπάθειά της να τον αποφύγει, να τον βγάλει από την ζωή της. 

Ίσως και η ίδια να μην μπόρεσε ποτέ να τον ξεπεράσει. 'Άλλωστε ποτέ δεν ένιωθε καλά όταν έχαναν επαφή. Μπορεί για κάποια στιγμή ενδιάμεσα της παύσης αλλά όπως δεν της άρεσε να σταματάνε έτσι και δεν της άρεσε αυτή η παύση να διαρκεί αρκετά. Η ζωή της ήταν και για κάποιο διάστημα εργασιακά και οικογενειακά ασταθής, πράγμα που της δημιουργούσε αρκετό άγχος για να ασχοληθεί με τον συναισθηματικό της κόσμο. Κι ας λένε ότι ο έρωτας, ή ένα καλό σεξ διώχνει το στρες και δίνει δύναμη για να συνεχίσεις. Με την σχέση της δεν μπορούσε να φτάσει ποτέ πραγματικά σε αυτό το σημείο. Κατά συνέπεια η ερωτική της ζωή ποτέ δεν ήταν πλήρης. Ακόμα και τα παιχνίδια της δεν ήταν αρκετά πλέον να την ξεκουράσουν από την όλη κατάσταση. 

Ο καιρός όμως είχε περάσει αυτή τη φορά και ο ίδιος δεν άντεχε πλέον αυτή την απόσταση. Καμιά περιπέτεια δεν στάθηκε ικανή να μετουσιωθεί σε περισσότερα, και καμιά να τον αποσπάσει πραγματικά από όσα ήθελε το είναι του. Την απόφαση του να πάει να την βρει με το ζόρι την είχε πάρει οριστικά. Έμενε μόνο να βρει την κατάλληλη ώρα για κάτι τέτοιο. Όμως κατάλληλη είναι πάντα η πιο ακατάλληλη στιγμή. Ένα βράδυ μπήκε στο παλιό του αμάξι και οδήγησε προς το σπίτι της. 

Κάλεσε τον αριθμό της και περίμενε την απάντησή της. Δεν ήταν σίγουρο ότι θα απαντήσει αλλά αν δεν πάρεις την απόφαση τίποτα δεν θα γίνει σκέφτηκε. Η πρώτη κλήση δεν απαντήθηκε. Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε να πάρει πάλι. Στο κινητό όμως χτύπησε μια εισερχόμενη. Εκείνη το είδε και τον καλούσε πίσω. Σχεδόν νευριασμένη, σαν να την ενοχλούσε τον ρώτησε τι θέλει τέτοια ώρα. Μάζεψε τον εαυτό του και απάντησε με στόμφο "Κατέβα τώρα". Εκείνη δίστασε για λίγο, μαζεύτηκε, δεν ήξερε πως να το αντιμετωπίσει ακριβώς και αποφάσισε να αρνηθεί με ένα απλό όχι. "Περιμένω εδώ μέχρι να κατέβεις" συνέχισε εκείνος. 

Η αναμονή του φάνηκε αιώνας αλλά δεν έπρεπε να λυγίσει τώρα και να σταθεί στο είναι του. Η σιλουέτα της από την είσοδο της πολυκατοικίας ξεπρόβαλε όπως πάντα πανέμορφη στα μάτια του. Το μυαλό του την εκθείαζε για κάθε της ιδιότητα. Φορούσε ένα απλό ριχτό φόρεμα καλοκαιρινό που βρήκε εκείνη τη στιγμή στα γρήγορα. Δεν ήθελε να ετοιμαστεί, δεν ήθελε να δείξει κάτι ιδιαίτερο από την σκέψη της. Το βλέμμα της τον συναντούσε κατά διαστήματα και ξανακοιτούσε κάτω.  Έφτασε μπροστά του και τον κοίταξε έντονα μέσα στα μάτια. Σα να του έλεγε δεν σε φοβάμαι είμαι αυτή που είμαι ότι και αν νομίζεις εσύ. 

Της άνοιξε την πόρτα για να περάσει μέσα. Τον κοίταξε πάλι με απορία, "δεν έχεις επιλογή" της απάντησε. Έσκυψε το κεφάλι και μπήκε στο χαμηλό του αμάξι. Πέρασε και αυτός από την άλλη πλευρά, μπήκε και ξεκίνησε χωρίς να της πει κάτι ιδιαίτερο για το που πάνε και τι σκέφτεται. Εκείνη εκνευρισμένη με την συμπεριφορά του, αλλά δεν θα την άφηνε αυτή την φορά να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Πάντα ήξερε ότι της αρέσει να την εξουσιάζουν, να της επιβάλουν καταστάσεις ακόμα και αν παραπονιότανε ή ακόμα και αν την στεναχωρούσε. Στο τέλος πάντα θα το απολάμβανε. 

Έφτασαν σε ένα πάρκινγκ μπροστά σε θάλασσα τέτοια ώρα που δεν θα υπήρχε σε αυτή την περιοχή κανείς. Είχαν βρεθεί και παλιότερα εκεί. Του άρεσε να παίζει παιχνίδια με το μυαλό της, εδώ είχαν γίνει θαύματα κάποτε ανάμεσά τους. Βγήκε και κάθισε στο καπό μπροστά στο αμάξι. Εκείνη δυσανασχέτησε λιγάκι γιατί ακόμα εκνευρισμένη σκεφτόταν πως ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκεται και πως δεν θα έπρεπε να είναι εδώ αυτήν την στιγμή, πως δεν είναι σωστό. Όμως, τι είναι σωστό πλέον σήμερα; 

Κάθισαν στο ζεστό, ακόμα, καπό. Έπιασαν συζήτηση για τα νέα τους και το σήμερά τους. Όσο του εξιστορούσε γύρισε επιτέλους και την κοίταξε. Την κοιτούσε επίμονα και έντονα. Τόσο που αναγκάστηκε χαμογελώντας να τον ρωτήσει τι συμβαίνει για να της απαντήσει πως τίποτα, απλά θέλει να την βλέπει. Γύρισε το βλέμμα της να πει ένα ξερό οκ. Είχε παρατηρήσει πως είχε έρθει να καθίσει πολύ κοντά του. Με μια σχεδόν απότομη αλλά πολλή σίγουρη κίνηση την έφερε στα χείλη του. Το μόνο που πρόλαβε εκείνη να πει ήταν ένα "τι..." 

Μπήκε μπροστά της, τα χέρια της ήταν πάνω του και γύρω του. Την κρατούσε σφιχτά και έντονα. Βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια της, ανάμεσα στο φόρεμά της. Το σήκωσε και ακούμπησε την λεκάνη του πάνω της. Τα πόδια της τυλίχτηκαν γύρω του. Ποτέ της δεν μπορούσε να αντισταθεί σε αυτή την βία. Της άρεσε τόσο πολύ να την εξουσιάζουν. Πίεσε τον εαυτό του πάνω της ακόμα πιο έντονα και η κίνησή του την έκανε να νιώθει το κορμί της να καίγεται από παντού. 

Άνοιξε το παντελόνι του, κατέβασε το εσώρουχό του και βρέθηκε γυμνός να τον σταματάει μόνο ένα λεπτό απλό εσώρουχο που η ίδια είχε φορέσει πρόχειρα για να κατέβει. Την έπιασε απο τον λαιμό και την ξάπλωσε πάνω στο καπό του χαμηλού αυτοκινήτου. Τράβηξε με δύναμη το εσώρουχο τόσο που χάλασε για να βγει. Ένιωσε πόσο καυτή ήταν και πόσο υγρή καθώς μπήκε μέσα της δυνατά και απότομα. 

Το χέρι του την έπνιγε και ζάλιζε τις αισθήσεις της. "Τι μου κάνετε;" κατάφερε να ψελλίσει καθώς από μέσα της αναδύονταν ήχοι πάθους. Της περιέγραψε αργά την λεπτομέρεια της κίνησης του ενώ χρησιμοποιούσε και πρόστυχες εκφράσεις για την ερεθίσει ακόμα περισσότερο. Έπιασε τα δυο της χέρια, την ακινητοποίησε εκεί πάνω και συνέχισε να την "βιάζει" δυνατά. Είχε γίνει τόσο υγρή από την αίσθηση της βίας που ένιωθε το κορμί της και το μυαλό της. Ένιωθε τον κόλπο της να τρέμει και να εξαπλώνεται σε όλο της το σώμα αργά και έντονα. "Πιο δυνατά σας παρακαλώ" είπε με μαρτυρική φωνή. 

Είναι να αναρωτιέσαι αυτή την στιγμή ποιος έχει το πάνω χέρι. Την έπιασε από την μέση της, γλίστρησε μέσα της επανειλημμένα όσο πιο δυνατά μπορούσε. Τόσο δυνατά που χωρίς την καύλα, κάποιος θα πονούσε πολύ. Και οι δυο τους όμως αυτή την στιγμή είχαν χάσει τον εξωτερικό κόσμο και είχε μείνει μόνο ο δικός τους. Είχε ερεθιστεί τόσο έντονα που απλά τον ένιωθε στο πιο ευαίσθητο σημείο της να την πονάει τόσο γλυκά που έσφιγγε τα δόντια της να μην εκραγεί και τελειώσει χωρίς να το έχει απολαύσει αρκετά. Τα υγρά της που τον είχαν πλημυρίσει πλέον τον έκαναν να νιώθει ότι ερεθίζεται ακόμα πιο πολύ με κάθε τους τριβή. Δεν πρέπει να είχε νιώσει τόσο σκληρός και ερεθισμένος καμιά φορά ποτέ. Ήταν σίγουρος ότι είχε πρηστεί και πως όλη αυτή η καύλα θα τον κάνει να εκραγεί. Ήθελε να κρατηθεί και σκεφτόταν λίγο ακόμα λίγο...

Τον διέκοψε ένα τρομερό της τράνταγμα και το κορμί της που χτυπιόταν πάνω στο καπό. Τα χέρια της χτυπούσαν το αμάξι δυνατά και τα μάτια της γυρνούσαν από τον οργασμό της. Τα υγρά της ξεχύνονταν πάνω του και τον προκαλούσαν να ενωθεί μαζί τους. Δεν αρνήθηκε και άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να εκραγεί. Οι σπασμοί πρέπει να ήταν αμέτρητοι μέσα της. Κάθε του σπασμός και ο κόλπος της να καίγεται ακόμα πιο πολύ. Σα να σταμάτησε ο χρόνος καθώς συγχρονίστηκαν οι καύλες τους και μπερδεύτηκαν να υγρά τους. 

Καθώς αυτή η στιγμή έφτανε στο τέλος της και με βαριά ανάσα και οι δυο τους, την έπιασε σφιχτά και την έφερε ολόκληρη πάνω του κοντά του. Δεν βγήκε ποτέ από μέσα της, δεν σταμάτησε την απόλαυσή τους και εκείνη δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να κάνει ουδεμία κίνηση να τραβηχτεί. Τα μάτια τους κουρασμένα και γεμάτα πάθος κοιτούσαν το γυμνό τους είναι βαθιά μέσα στο βλέμμα τους.

Εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο και για τους δύο τους...