Αποκριες….
δε προλαβα να το διωρθωσω... Η ιδεα να πανε στη πλακα ήταν τελικα το καλυτερο που μπορουσαν να κανουν αυτό το καιρο. Ορεξη και ανεση για Πατρες, εκδρομες, και διαφορα αλλα δεν υπηρχαν. Γιατί όχι φετος λοιπον μια βολτα στην πλακα να παιχτουν και μερικες «σεξουαλικες» ροπαλιες στα πισινα. Φορεσε τη μασκα της με τα γυαλιστερα περιγραμματα, τη σκουρα στολη, και σαν άλλη πριγκηπισα της νυχτας ξεκινησε για την περιβοητη Πλακα και το περιπατο της. Αλλωστε ολοι ειχαν αποφασισει να ντυθουν. Τη στολη την ειχε φτιαζει μονη της από καποια παλια φουστα, λιγα τουλια, μια φαρδια μπλουζα. Τη γεμισε με φανταχτερα μικροσκοπικα στολιδια και χρυσοσκονες. Όλα περιτεχνα βαλμενα. Παντα της αρεσε να καλλιτεχνει, να παιζει όπως ελεγε. Πηρε το ροπαλο της, φορεσε μια ελαφρια καμπαρντινα και βγηκε. Φετος δεν εκανε κρυο. Μπορουσε να αντεξει με τα λεπτα αυτά ρουχα. Η Πλακα γεματη κοσμο ο συνηθως. Γελια, φωνες, χαμος, κοσμος χαρουμενος γιορταζει αναμεσα σε μιας περασμενης γενια κτιρια. Μπλεκοντε, μαλωνουν, γελανε, γ...