Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Χαλάρωνοντας

Κάποιες φορές γυρνάς σπίτι και νιώθεις όλο σου το κορμί να καίγεται από την κούραση της ημέρας ή ακόμη και της εβδομάδας. Όμως είναι αυτό το κάψιμο από το αίμα που έχει ανεβάσει τους ρυθμούς και ρέει δυνατά μέσα φτάνοντας να ερεθίζει τα πιο ζωντανά μας σημεία. Κάθεσαι εκεί στον καναπέ σου και χαλαρώνεις από την ένταση της ημέρας αλλά νιώθεις τον ερεθισμό να μεγαλώνει. Από το λαιμό και το στήθος που καίγεται, μέχρι ανάμεσα στα πόδια που νιώθεις τον χτύπο από τον παλμό της καρδιάς να κινεί κάθε μυ και να τον ερεθίζει.



Ένα καυτό ντούζ φέρνει την πρώτη χαλάρωση. Με το μπουρνούζι η την πετσέτα σου γυρνάς και κάθεσαι στο κρεβάτι σου. Νιώθεις να λύνεται και να χαϊδεύει το ύφασμα όλο το κορμί σου, σχεδόν γαργαλητά αλλά τόσο πάλι ερεθιστικά

Φαντάζεσαι να είναι εκείνος τώρα δίπλα σου να έχει έρθει κοντά σου. Κάθεται δίπλα σου και χαϊδεύει τα μαλλιά σου ενώ ταυτόχρονα τα χείλι του δοκιμάζουν να ακουμπήσουν απαλά τις φλεγόμενες φλέβες στο λαιμό σου. Μια ρίγη ταράζει το κορμί σου, καθώς τα δάχτυλα του εξερευνούν της πτυχές του κορμιού σου αργά και βασανιστικά. Καθώς από το λαιμό κατεβαίνουν στα στήθη, τα χαϊδεύουν απαλά, ίσα ίσα να ερεθίσουν τις ρόγες που πρόθυμες θα ανταποκριθούν στο παιχνίδι του και θα δείξουν έντονα τον εαυτό τους.

Μια μικρή ανατριχίλα πάλι καθώς προχωράει με θράσος αργά πιο χαμηλά. Τα χείλι του και αυτά τώρα θα έρθουν να ενωθούν με τα δικά σου, με το λαιμό σου πάλι και ύστερα... Ύστερα στις ρόγες θα φτάσουν να δοκιμάσουν το γλυκό του κορμιού.

Ξάφνου η καρδιά έτοιμη να σπάσει, ταράζεσαι ευχάριστα. Μια βουβή φωνή ξεπηδά από μέσα σου. Τον νιώθεις εκεί. Νιώθεις έντονα το άγγιγμά του που τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή δεν θες. Πνίγει τα δάχτυλά του μέσα σου. Σχεδόν ξεφυσάς σαν κόβεται στιγμιαία η ανάσα σου. Το σώμα καίγεται και πλημμυρίζεις να το κάνεις πιο δυνατό πιο ερεθιστικό.

Μπορεί να σε δαγκώνει απαλά μικρά μικρά τσιμπήματα πάνω στο δέρμα. Είναι πιο έντονος πιο δυνατός. Θες να τον απολαύσεις εδώ και τώρα. Θες να είναι ένα με σένα, μέσα σου να ταράζει την ψυχή σου, την καρδιά σου και όλη σου την ύλη. Οι ανάσες βαραίνουν και πληθαίνουν. Κρατιέσαι... δεν είναι ακόμα η ώρα. Δεν αντέχεις να αντισταθείς. Μια φωνή φεύγει από μέσα σου κοφτή απότομη, λυτρωτική. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: