Απροσεξία

Ο τελευταίος συρμός του μετρό λίγο πριν την κεντρική του στάση ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτος. Κάποιες παρέες έκαναν λίγο φασαρία αλλά οι περισσότεροι στέκονταν αμίλητοι στο σημείο τους ή σιγοσυζητουσαν ανά δύο. Ήταν ήδη αρκετά αργά και ο χρόνος μέχρι την τελευταία στάση αρκετός. Στην κεντρική στάση λίγοι ήταν εκείνοι που βγήκαν και περισσότεροι από όσο χωράει όσοι μπήκαν για να μη το χάσουν. Ακόμα και στα ράφια για τις βαλίτσες υπήρχαν μερικοί που είχαν σκαρφαλώσει. Εκεί μεταξύ ενός στύλου και των θέσεων για τις αποσκευές ήταν και εκείνος στριμωγμένος. Εκείνη τη στιγμή δεν χρειάζονταν καν να πιαστεί κάπου για τις απότομες κινήσεις του συρμού. Από τους επιβάτες, δυο βγήκαν από μπροστά του στη στάση. Πριν προλάβει να απλωθεί λίγο να ξεκολλήσει από τους διπλανούς συνεπιβάτες που τον είχαν στριμώξει, ένα νέο ζευγάρι επιβιβάστηκε σπρώχνοντας πάλι μπροστά του.

Έτσι τυχαία...

Ο δρόμος προς το σπίτι της από τη στάση του λεωφορείου ήταν περίπου ένα τέταρτό με είκοσι λεπτά. Μια διαδρομή που την έκανε συχνά κι ας ήταν επαρχιακός ο δρόμος χωρίς πολύ φωτισμό ή αρκετό κόσμο για να νιώθει κανείς ασφαλής. Όμως η ίδια το είχε συνηθίσει πλέον, άλλωστε την διαδρομή την έκανε σχεδόν καθημερινά από μικρό παιδί. Μπορεί να ήταν κεντρικός ο δρόμος αλλά σε αυτή την περιοχή ποιος να σε ακούσει ή να ασχοληθεί μαζί σου. Το χειρότερο ήταν μόνο τον χειμώνα που ο δρόμος ήταν σχεδόν σκοτεινός από νωρίς. Τα φώτα λιγοστά ανά δεκάδες μέτρα απόσταση το ένα από το άλλο και θα μπορούσε κανείς να πει ότι για μερικά μέτρα ήσουν άφαντος ακόμα και στις έξι το απόγευμα καθώς θα είχε ήδη σκοτεινιάσει. Όσο καλοκαίριαζε και η μέρα μεγάλωνε κάποιος άλλος θα ένιωθε πιο ασφαλής με το φως. Εκτός αυτού, το καλοκαίρι της άρεσε τα απογεύματα. Ήταν αυτό το χρώμα του ουρανού, ένα γαλάζιο με πορτοκαλοκόκκινες ανταύγειες από το βασίλεμα του ήλιου. Σήμερα θα ήταν μάλλον μια  τέτοια ημέρα, καθαρός ουρανός, ζεστή ατμόσφαιρα με μια αίσθηση χαλαρότητας, και ο ήλιος στο βασίλεμά του ακόμα μια φορά.

Χαλάρωνοντας

Κάποιες φορές γυρνάς σπίτι και νιώθεις όλο σου το κορμί να καίγεται από την κούραση της ημέρας ή ακόμη και της εβδομάδας. Όμως είναι αυτό το κάψιμο από το αίμα που έχει ανεβάσει τους ρυθμούς και ρέει δυνατά μέσα φτάνοντας να ερεθίζει τα πιο ζωντανά μας σημεία. Κάθεσαι εκεί στον καναπέ σου και χαλαρώνεις από την ένταση της ημέρας αλλά νιώθεις τον ερεθισμό να μεγαλώνει. Από το λαιμό και το στήθος που καίγεται, μέχρι ανάμεσα στα πόδια που νιώθεις τον χτύπο από τον παλμό της καρδιάς να κινεί κάθε μυ και να τον ερεθίζει.

Ατιθασο...

Μόλις είχε βγει από τη πύλη του σχολείου της. Ένα αγγελικό πλάσμα με το άσπρο κοντό και αέρινο φορεματάκι του. Παρόλη τη ψυχρά ποτέ δε φορούσε κάτι πολύ ζεστό. Προτιμούσε κάτι πιο πρόστυχο πιο “sexy” όπως της έλεγαν τα αγόρια στο σχολείο. Της άρεσε πολύ να προκαλεί τα αγόρια. Όπως σήμερα με τον ωραίο του σχολείου. Τον έκανε να κατακοκκινίσει. Όμως το μυαλό της δεν ήταν εκεί. Αυτή ήταν απλά μια καθημερινότητα. Το μυαλό της ήταν αλλού.

Ένα αεράκι ήταν αρκετό να της λύσει τα μαλλιά «ένας θανάσιμα μοιραίος άγγελος ντυμένος στα λευκά» σκεφτικέ ο πατέρας της καλύτερης της φίλης.

Γρήγορη Αρπαγή

κι όμως όταν τον έίδε εκεί πρώτη της φορά τρόμαξε. Δεν περίμενε βασικά να τον συναντήσει, πόσο μάλλον έτσι απρόσμενα. Στις φίλες της προσπάθησε να μην τους δείξει τίποτα, έκανε σαν να κοίταξε απλά ακόμα έναν περαστικό. Συνέχισαν την κουβέντα τους, μέχρι που της έκανε νόημα να πάει κοντά του. Είπε στις φίλες της μια γρήγορη δικαιολογία ότι θα πάει μέχρι το περίπτερο να πάρει τσίχλες και γυρνάει.

Ένιωσε τα δάχτυλά του να την πονάνε.

Η ώρα είχε περάσει, και στο σπίτι της ανησυχούσαν καθώς δεν είχε εξαφανιστεί άλλη φορά τόσες ώρες χωρίς να πάρει ένα τηλέφωνο ούτε να δώσει σημεία ζωής. Μια φίλη της από την παρέα είπε ότι και αυτές ανησύχησαν όταν δεν απαντούσε το τηλέφωνό της πριν λίγες ώρες που πήγε στο περίπτερο.

Η γεύση του αλμυρή, πρώτη φορά ένιωθε κάτι τέτοιο

Είχε απλά εξαφανιστεί από όλους. Κανείς δεν ήξερε που να ήταν εκείνη την ώρα. Σκέφτηκαν το πρώτο πράμα που σκέφτεται κάθε συγγενής, να καλέσουν την αστυνομία. Ή μήπως ήταν νωρίς.

Τα χείλι του γλίστρησαν στον λαιμό της, τα δόντια του άφηναν μικρα σημαδάκια που έκαναν το δέρμα της να τσιτώνει και να ανατριχιάζει. Τα χέρια του είχαν περάσει μέσα από το φόρεμα της και μέσα από το καλσόν της.