Μετά

 Μπορεί μερικά χρόνια να είχαν περάσει μαζί με κάποιες περιπέτειες ακόμα στην ζωή του. Η δική της όμως αίσθηση, το δικό της άρωμα, το κορμί της, μα πιο πολύ το ίδιο της το είναι, έλειπαν ακόμα από την ζωή του. Μην μπορώντας να την ξεπεράσει ποτέ πραγματικά την είχε κυνηγήσει αρκετά, την είχε διεκδικήσει με κάθε πιθανό τρόπο. Για κάποια διαστήματα αποχωρούσε από την ζωή της μήπως και μπορέσει να την αφήσει στο παρελθόν του ως μια ωραία ανάμνηση. Άλλες φορές τον είχε διώξει εκείνη. Μέχρι και σχέση είχε φτιάξει με άλλον που τον παρουσίαζε σε φίλους και γνωστούς ως καλύτερο του. Οι συζητήσεις τους όμως ποτέ δεν μπορούσαν να αποδείξουν κάτι τέτοιο, μόνο η στάση της απέναντί του και η προσπάθειά της να τον αποφύγει, να τον βγάλει από την ζωή της. 

Ίσως και η ίδια να μην μπόρεσε ποτέ να τον ξεπεράσει. 'Άλλωστε ποτέ δεν ένιωθε καλά όταν έχαναν επαφή. Μπορεί για κάποια στιγμή ενδιάμεσα της παύσης αλλά όπως δεν της άρεσε να σταματάνε έτσι και δεν της άρεσε αυτή η παύση να διαρκεί αρκετά. Η ζωή της ήταν και για κάποιο διάστημα εργασιακά και οικογενειακά ασταθής, πράγμα που της δημιουργούσε αρκετό άγχος για να ασχοληθεί με τον συναισθηματικό της κόσμο. Κι ας λένε ότι ο έρωτας, ή ένα καλό σεξ διώχνει το στρες και δίνει δύναμη για να συνεχίσεις. Με την σχέση της δεν μπορούσε να φτάσει ποτέ πραγματικά σε αυτό το σημείο. Κατά συνέπεια η ερωτική της ζωή ποτέ δεν ήταν πλήρης. Ακόμα και τα παιχνίδια της δεν ήταν αρκετά πλέον να την ξεκουράσουν από την όλη κατάσταση. 

Ο καιρός όμως είχε περάσει αυτή τη φορά και ο ίδιος δεν άντεχε πλέον αυτή την απόσταση. Καμιά περιπέτεια δεν στάθηκε ικανή να μετουσιωθεί σε περισσότερα, και καμιά να τον αποσπάσει πραγματικά από όσα ήθελε το είναι του. Την απόφαση του να πάει να την βρει με το ζόρι την είχε πάρει οριστικά. Έμενε μόνο να βρει την κατάλληλη ώρα για κάτι τέτοιο. Όμως κατάλληλη είναι πάντα η πιο ακατάλληλη στιγμή. Ένα βράδυ μπήκε στο παλιό του αμάξι και οδήγησε προς το σπίτι της. 

Κάλεσε τον αριθμό της και περίμενε την απάντησή της. Δεν ήταν σίγουρο ότι θα απαντήσει αλλά αν δεν πάρεις την απόφαση τίποτα δεν θα γίνει σκέφτηκε. Η πρώτη κλήση δεν απαντήθηκε. Το σκέφτηκε λίγο και αποφάσισε να πάρει πάλι. Στο κινητό όμως χτύπησε μια εισερχόμενη. Εκείνη το είδε και τον καλούσε πίσω. Σχεδόν νευριασμένη, σαν να την ενοχλούσε τον ρώτησε τι θέλει τέτοια ώρα. Μάζεψε τον εαυτό του και απάντησε με στόμφο "Κατέβα τώρα". Εκείνη δίστασε για λίγο, μαζεύτηκε, δεν ήξερε πως να το αντιμετωπίσει ακριβώς και αποφάσισε να αρνηθεί με ένα απλό όχι. "Περιμένω εδώ μέχρι να κατέβεις" συνέχισε εκείνος. 

Η αναμονή του φάνηκε αιώνας αλλά δεν έπρεπε να λυγίσει τώρα και να σταθεί στο είναι του. Η σιλουέτα της από την είσοδο της πολυκατοικίας ξεπρόβαλε όπως πάντα πανέμορφη στα μάτια του. Το μυαλό του την εκθείαζε για κάθε της ιδιότητα. Φορούσε ένα απλό ριχτό φόρεμα καλοκαιρινό που βρήκε εκείνη τη στιγμή στα γρήγορα. Δεν ήθελε να ετοιμαστεί, δεν ήθελε να δείξει κάτι ιδιαίτερο από την σκέψη της. Το βλέμμα της τον συναντούσε κατά διαστήματα και ξανακοιτούσε κάτω.  Έφτασε μπροστά του και τον κοίταξε έντονα μέσα στα μάτια. Σα να του έλεγε δεν σε φοβάμαι είμαι αυτή που είμαι ότι και αν νομίζεις εσύ. 

Της άνοιξε την πόρτα για να περάσει μέσα. Τον κοίταξε πάλι με απορία, "δεν έχεις επιλογή" της απάντησε. Έσκυψε το κεφάλι και μπήκε στο χαμηλό του αμάξι. Πέρασε και αυτός από την άλλη πλευρά, μπήκε και ξεκίνησε χωρίς να της πει κάτι ιδιαίτερο για το που πάνε και τι σκέφτεται. Εκείνη εκνευρισμένη με την συμπεριφορά του, αλλά δεν θα την άφηνε αυτή την φορά να είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Πάντα ήξερε ότι της αρέσει να την εξουσιάζουν, να της επιβάλουν καταστάσεις ακόμα και αν παραπονιότανε ή ακόμα και αν την στεναχωρούσε. Στο τέλος πάντα θα το απολάμβανε. 

Έφτασαν σε ένα πάρκινγκ μπροστά σε θάλασσα τέτοια ώρα που δεν θα υπήρχε σε αυτή την περιοχή κανείς. Είχαν βρεθεί και παλιότερα εκεί. Του άρεσε να παίζει παιχνίδια με το μυαλό της, εδώ είχαν γίνει θαύματα κάποτε ανάμεσά τους. Βγήκε και κάθισε στο καπό μπροστά στο αμάξι. Εκείνη δυσανασχέτησε λιγάκι γιατί ακόμα εκνευρισμένη σκεφτόταν πως ξέρει σε τι κατάσταση βρίσκεται και πως δεν θα έπρεπε να είναι εδώ αυτήν την στιγμή, πως δεν είναι σωστό. Όμως, τι είναι σωστό πλέον σήμερα; 

Κάθισαν στο ζεστό, ακόμα, καπό. Έπιασαν συζήτηση για τα νέα τους και το σήμερά τους. Όσο του εξιστορούσε γύρισε επιτέλους και την κοίταξε. Την κοιτούσε επίμονα και έντονα. Τόσο που αναγκάστηκε χαμογελώντας να τον ρωτήσει τι συμβαίνει για να της απαντήσει πως τίποτα, απλά θέλει να την βλέπει. Γύρισε το βλέμμα της να πει ένα ξερό οκ. Είχε παρατηρήσει πως είχε έρθει να καθίσει πολύ κοντά του. Με μια σχεδόν απότομη αλλά πολλή σίγουρη κίνηση την έφερε στα χείλη του. Το μόνο που πρόλαβε εκείνη να πει ήταν ένα "τι..." 

Μπήκε μπροστά της, τα χέρια της ήταν πάνω του και γύρω του. Την κρατούσε σφιχτά και έντονα. Βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια της, ανάμεσα στο φόρεμά της. Το σήκωσε και ακούμπησε την λεκάνη του πάνω της. Τα πόδια της τυλίχτηκαν γύρω του. Ποτέ της δεν μπορούσε να αντισταθεί σε αυτή την βία. Της άρεσε τόσο πολύ να την εξουσιάζουν. Πίεσε τον εαυτό του πάνω της ακόμα πιο έντονα και η κίνησή του την έκανε να νιώθει το κορμί της να καίγεται από παντού. 

Άνοιξε το παντελόνι του, κατέβασε το εσώρουχό του και βρέθηκε γυμνός να τον σταματάει μόνο ένα λεπτό απλό εσώρουχο που η ίδια είχε φορέσει πρόχειρα για να κατέβει. Την έπιασε απο τον λαιμό και την ξάπλωσε πάνω στο καπό του χαμηλού αυτοκινήτου. Τράβηξε με δύναμη το εσώρουχο τόσο που χάλασε για να βγει. Ένιωσε πόσο καυτή ήταν και πόσο υγρή καθώς μπήκε μέσα της δυνατά και απότομα. 

Το χέρι του την έπνιγε και ζάλιζε τις αισθήσεις της. "Τι μου κάνετε;" κατάφερε να ψελλίσει καθώς από μέσα της αναδύονταν ήχοι πάθους. Της περιέγραψε αργά την λεπτομέρεια της κίνησης του ενώ χρησιμοποιούσε και πρόστυχες εκφράσεις για την ερεθίσει ακόμα περισσότερο. Έπιασε τα δυο της χέρια, την ακινητοποίησε εκεί πάνω και συνέχισε να την "βιάζει" δυνατά. Είχε γίνει τόσο υγρή από την αίσθηση της βίας που ένιωθε το κορμί της και το μυαλό της. Ένιωθε τον κόλπο της να τρέμει και να εξαπλώνεται σε όλο της το σώμα αργά και έντονα. "Πιο δυνατά σας παρακαλώ" είπε με μαρτυρική φωνή. 

Είναι να αναρωτιέσαι αυτή την στιγμή ποιος έχει το πάνω χέρι. Την έπιασε από την μέση της, γλίστρησε μέσα της επανειλημμένα όσο πιο δυνατά μπορούσε. Τόσο δυνατά που χωρίς την καύλα, κάποιος θα πονούσε πολύ. Και οι δυο τους όμως αυτή την στιγμή είχαν χάσει τον εξωτερικό κόσμο και είχε μείνει μόνο ο δικός τους. Είχε ερεθιστεί τόσο έντονα που απλά τον ένιωθε στο πιο ευαίσθητο σημείο της να την πονάει τόσο γλυκά που έσφιγγε τα δόντια της να μην εκραγεί και τελειώσει χωρίς να το έχει απολαύσει αρκετά. Τα υγρά της που τον είχαν πλημυρίσει πλέον τον έκαναν να νιώθει ότι ερεθίζεται ακόμα πιο πολύ με κάθε τους τριβή. Δεν πρέπει να είχε νιώσει τόσο σκληρός και ερεθισμένος καμιά φορά ποτέ. Ήταν σίγουρος ότι είχε πρηστεί και πως όλη αυτή η καύλα θα τον κάνει να εκραγεί. Ήθελε να κρατηθεί και σκεφτόταν λίγο ακόμα λίγο...

Τον διέκοψε ένα τρομερό της τράνταγμα και το κορμί της που χτυπιόταν πάνω στο καπό. Τα χέρια της χτυπούσαν το αμάξι δυνατά και τα μάτια της γυρνούσαν από τον οργασμό της. Τα υγρά της ξεχύνονταν πάνω του και τον προκαλούσαν να ενωθεί μαζί τους. Δεν αρνήθηκε και άφησε τον εαυτό του ελεύθερο να εκραγεί. Οι σπασμοί πρέπει να ήταν αμέτρητοι μέσα της. Κάθε του σπασμός και ο κόλπος της να καίγεται ακόμα πιο πολύ. Σα να σταμάτησε ο χρόνος καθώς συγχρονίστηκαν οι καύλες τους και μπερδεύτηκαν να υγρά τους. 

Καθώς αυτή η στιγμή έφτανε στο τέλος της και με βαριά ανάσα και οι δυο τους, την έπιασε σφιχτά και την έφερε ολόκληρη πάνω του κοντά του. Δεν βγήκε ποτέ από μέσα της, δεν σταμάτησε την απόλαυσή τους και εκείνη δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να κάνει ουδεμία κίνηση να τραβηχτεί. Τα μάτια τους κουρασμένα και γεμάτα πάθος κοιτούσαν το γυμνό τους είναι βαθιά μέσα στο βλέμμα τους.

Εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε τίποτα άλλο στον κόσμο και για τους δύο τους...

Τα πιο ωραία χείλη

Θα μπορούσες να με πεις και φτωχό, μετράω τα χρήματα μου και το πως θα τα ξοδέψω, όχι από τσιγγουνιά αλλά για να βγει ο μήνας άνετα για εμένα που είμαι και ολιγαρκής στις απαιτήσεις μου. Έτσι ιδιαίτερες απαιτήσεις από τους γύρω μου σε αυτόν τον τομέα δεν έχω. Όπως ούτε και στο φλερτ, μιας και δεν με κατατάσσεις ανάμεσα σε εκείνους που όλες θα προσέξουν όταν βγούμε έξω. Ο τρόπος  μου να σε κερδίσω θα έχει να κάνει πάντα με τα όσα σκέφτομαι, όσα καταλαβαίνω αλλά ακόμα πιο πολύ με όσα δημιουργώ και όσα μπορώ να γράψω. Το πιο σπάνιο όμως από όλα είναι η γνωριμίες μου που πάντα θα περιορίζονται από τον ίδιο μου τον κύκλο ίσως. Ευτυχώς είναι ανανεώσιμος και διαρκώς συναντώ καινούριους ανθρώπους μέρα με την μέρα ή καλύτερα νύχτα να πω. 

Έτσι σε μια τυχαία παρεκτροπή από τα γνωστά μας μέρη αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα νέο μαγαζί για να αλλάξουμε λίγο σκηνικά και παραστάσεις. Ένας φίλος από την τότε παρέα γνώρισε μια κοπέλα που τον επόμενο καιρό θα βλέπαμε συχνά στα μέρη μας. Ίσως της τα πρότεινε; Δεν γνωρίζω, το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι ήρθε να με χαιρετίσει, ίσως και τους γύρω, όταν έμαθε ότι γράφω. Της είχε φανεί ενδιαφέρον και νόμιζε ότι θα ήμουν σε κάποιο περιοδικό ή έχω κάποιο βιβλίο. Όμως τότε ήμουν σε παύση, μια πολύ μεγάλη παύση χρόνων που θα έχει σημασία σε κάποια άλλη ιστορία ίσως. 

Νεαρή στην ηλικία υπέθεσα από το λευκό πρόσωπό της τα έντονα πράσινά μάτια της και το δυνατό της χαμόγελο. Δε ξέρω τι θα πρόσεχε κανείς άλλος, όμως τα μάτια μου από τα χείλη της τα έπαιρνα με αρκετή δυσκολία κάθε φορά που θα μιλούσαμε από εδώ και πέρα. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τα έβρισκα τόσο γοητευτικά ίσως και να τα φανταζόμουν ιδιαίτερα γευστικά. Θα ήθελα να τα δοκιμάσω, να μάθω την γεύση τους και την υφή τους. Να νιώσω το άγγιγμά τους και όση μαεστρία είχαν να δωρίσουν. Ψηλή και εντυπωσιακή με κατάξανθό μαλλί, χωρίς να χαλάει η ομορφιά του ακόμα και στις καλοκαιρινές νύχτες της πόλης με την υπερβολική υγρασία, εκεί που κάθεσαι και ιδρώνεις χωρίς να κάνεις καμιά κίνηση. 

Τον επόμενο καιρό συναντιόμασταν αρκετά συχνά καθώς είχε αρχίσει να έρχεται και η ίδια στα "δικά μας" μέρη. Παρότι την έβλεπα συχνά δίσταζα να πιάσω μαζί της κουβέντα ή να πω έστω κάτι παραπάνω από τα τυπικά. Εκτός από εκείνη την καλοκαιρινή νύχτα. Μια νύχτα τόσο ζεστή ώστε να χρειάζεσαι μαζί σου τουλάχιστον άλλες δυο αλλαξιές ρούχα και έναν δυνατό ανεμιστήρα να σε δροσίζει. Να προσπαθείς να μην βραχείς από τον ίδιο σου τον εαυτό και να μην μπορείς. Ίσως η επιλογή του beach bar να μην ήταν ότι καλύτερο για όλους μας. 

Την πρόσεξα ακόμα μια φορά από μακριά και πρώτη φορά της χαμογέλασα. Ο φίλος που την γνώρισε πρώτη φορά ήταν μαζί μας. Πιάσανε για λίγη ώρα κουβέντα. Δεν έδωσα σημασία ως συνήθως. Η ώρα περνούσε, την παρατηρώ να πηγαίνει για ένα ακόμα ποτό και να έρχεται προς το μέρος μου. Ολόσωμα ιδρωμένη όπως όλοι μας άλλωστε, το εντυπωσιακό της φόρεμα είχα και αυτό υποφέρει από την αφόρητη υγρασία της παραλίας και την ζέστη. Το υπέροχο μαλλί της, σαν βρεγμένο αφημένο πάνω στους ώμους της. Τέλη το καλοκαιριού και δεν είχε μαυρίσει καθόλου, πιάσαμε συζήτηση ενώ καθόμουν και εκείνη να στέκεται μπροστά μου. Κάποιος έφυγε και κάθισε δίπλα μου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως κοιτούσε κάθε έναν που θα προσπαθούσε να μας διακόψει την κουβέντα ή να πάρει μέρος σε αυτήν. Δεν δώσαμε ποτέ ιδιαίτερη σημασία και σιγά σιγά πάντα όλοι θα συνέχιζαν στην παρέα. 

Ήθελα, ήθελα αλλά δεν μπορούσα πάλι να πάρω τα μάτια μου από τα χείλη της και τα μάτια της. Δεν ήξερα που να κοιτάξω πρώτα. Σε κάθε της έκφραση κρεμόμουν πάνω τους. Η ευστροφία της και τα ταλέντα της, οι γνώσεις της με εξέπλητταν όσο περνούσε η βραδιά και μαθαίναμε ο ένας με τον άλλο. Ενδιάμεσα θα δικαιολογούταν και για τα μαλλιά της, το δέρμα της όλα μέσα στο νερό. Αλλά έτσι ήμουν και εγώ. Την έβρισκα ιδιαίτερα γοητευτική, σαγηνευτική θα έλεγα και μοναδική. Κάποιες στιγμές θα πρόσεχα τις σταγόνες στο λευκό της και απαλό δέρμα, στα ροδαλά της μάγουλα. Οι σκέψεις μου άρχισαν να παρεκτρέπονται. Δεν έπρεπε, όλοι το ίδιο κάνουν μαζί της, να της μιλήσουν, να την διεκδικήσουν για μια στιγμή και να φύγουν. Δεν ξέρουν όμως τι χάνουν. Το δικαίωμα αυτό ίσως να το έδωσε σε κάποιους στο παρελθόν της. Όμως αυτή την στιγμή, όσο καιρό την παρατηρώ, όλοι φαίνονται να φεύγουν άπραγοι. Και εμείς τώρα να μιλάμε. 

Σιγά σιγά έχουμε γυρίσει από πλάι πλάι να κοιτάμε ο ένας τον άλλο, τα πόδια μας να βρίσκονται το ένα ανάμεσα στο άλλο. Ο κόσμος σιγά σιγά είχε αποχωρήσει και ίσως να ήμασταν από τους τελευταίους στο μαγαζί. Η παρέα μας χαιρετούσε ένας ένα κι έφευγαν. Όμως εγώ δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από τα λόγια της και από αυτά τα υπέροχά της χείλη. Πόσο θέλω να ορμήσω πάνω τους να τα δαγκώσω λίγο, να γευτώ την αίσθησή τους. Ακούμπησα το χέρι μου στο γόνατό της και έμεινα εκεί, καμιά αντίδραση να τραβηχτεί ή έστω να κοιτάξει. Είχαμε έρθει ήδη και πιο κοντά. 

Το beach bar είχε αδειάσει, είχαν φύγει όλοι. Ένα αχνό φως μας φώτιζε και τους δύο και δεν άντεχα άλλο αυτήν την απόσταση ανάμεσά μας. 

Έβλεπα το κορμί της υγρό από τον ιδρώτα, πέρασα το χέρι μου πάνω στο δικό της. Άρχισα να παρεκτρέπονται οι σκέψεις μου τελείως πλέον. 

Όσο συζητάμε, έχω καταλάβει ότι είναι μια γυναίκα δυναμική και όπως είπε η ίδια εξωστρεφής. Στους δυναμικούς ανθρώπους δεν μπορείς να φερθείς χαλαρά και ήρεμα, δεν μπορείς να δράσεις τρυφερά. Χρειάζονται μια δυναμική κατάσταση πάνω από τους ίδιους να μην μπορούν να την ελέγχουν, να μπορούν να απελευθερωθούν για λίγο πάνω σου. Πέρασα το χέρι μου κάτω από τα μαλλιά της πίσω από τον αλαβάστρινο λαιμό της και την τράβηξα πάνω στα χείλη μου. Η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει μέχρι να νιώσω τα χέρια της πάνω μου.

Η γεύση από το κραγιόν της έφυγε γρήγορα. Τα χείλη μας μπλέκονταν κάθε στιγμή και πιο έντονα, η γεύση τους μοναδική και υπέροχη. Μπλέχτηκαν σύντομα στο παιχνίδι μας και οι γλώσσες μας. Αρκετά μιλήσαμε, ήταν ώρα να γευτούμε ο ένας τον άλλο. Τα δάχτυλά μου πέρασαν ανάμεσα στα μαλλιά της, την κρατούσα σφιχτά πάνω μου, την οδηγούσα σε κάθε φιλί σε κάθε μας κίνηση. Σηκώθηκα ήρθα κοντά της, ανάμεσα στα πόδια της. Με το άλλο χέρι γλίστρησα κάτω από το βρεγμένο φόρεμά της έφτασα στους μηρούς της, στα οπίσθιά της. Τι υπέροχη είναι αυτή η αίσθηση της αφής; Την τράβηξα πιο κοντά και ήρθα ανάμεσα της. Τράβηξα το εσώρουχό της. Δεν μπορούσα να δώσω σημασία τι ήταν, μου αρκούσε η αίσθηση της βίαιής πράξης. 

Δάγκωσα τον λαιμό της και κατέβασα τις ράντες του φορέματος. Ήθελα όλο της το κορμί δικό μου, υγρό από τον ιδρώτα της, από την ζέστη του καλοκαιριού. Επιασα το στενό της φόρεμα από κάτω και το σήκωσα βίαια προς τα πάνω. Γλίστρησε μονομιάς αποκαλύπτοντας το θεσπέσιο στα μάτια μου κορμί της. Ίσως ήταν και η ξένη της καταγωγή για την ομορφιά της, δεν ξέρω, αλλά το θέμα αυτό και η αίσθηση της με έβαζαν να θέλω να την βασανίσω, να την πονέσω να νιώσει την μεγαλύτερή της ηδονή. 

Έμεινε μόνο με το επάνω της εσώρουχο πλέον, το κάτω είχε σκιστεί από το απότομο τράβηγμα πριν λίγο. Θα ήθελα να μείνει αυτή η εικόνα στα μάτια μου ακόμα λίγο παραπάνω, αλλά δεν άντεχα όπως με κοιτούσε να αντισταθώ στην ορμή μου. Έλυσα το εσώρουχό της για να αποκαλύψω το υπέροχό της στήθος, τις πιο έντονες γλυκές ρόγες της. Ενώ η ίδια έβγαζε το πουκάμισο μου με τον ίδιο τρόπο προς τα πάνω σχεδόν σκίζοντάς το. Όρμησα πάλι σε αυτά τα υπέροχα χείλη της, κατέβηκα λαίμαργα στον λαιμό της και πλέον στο στήθος της. Αδυνατούσα να μην ψηλαφώ το κορμί της, καθώς με τραβούσε πάνω της δυνατά. Δεν είδα το κάτω της, δεν είχα πως είναι και πως μοιάζει ακριβώς, το άφησα για το τέλος να μου γαργαλάει την φαντασία. 

Την κράτησα απο τον λαιμό και δάγκωσα λίγο τα χείλη της, με τράβηξε πάνω της και λερώθηκε το παντελόνι μου από τα υγρά της. Ήθελα μέσα της να μπω με τόση βία, άνοιξα το κουμπί μου, έβαλε το χέρι της και με οδήγησε πάνω της. Το ένα χέρι στο λαιμό, το άλλο πίσω της, γλίστρησα μέσα της απότομα. Μια φωνή ξέφυγε και από τους δυο μας. Με κοίταξε στα μάτια βαθιά μέσα μου, την κοίταξα με μίσος. Έμπαινα μέσα της με όσο δύναμή μπορούσα να την χτυπήσω, πονούσε και ένιωθα τα νύχια της στον λαιμό και την πλάτη μου. Θα την ήθελα δεμένη να την βασανίζω και να την τιμωρώ, όλοι οι δυναμικοί άνθρωποι το χρειάζονται για να έχουν την ισορροπία στην ζωή τους.  

Γλίστρησα δάχτυλα μπροστά και πίσω της. Την πίεσα από μέσα και κοκκίνησα με ξυλιές τους σφιχτούς γλουτούς της καθώς δάγκωνα τα χείλη και τον λαιμό της. Την πίεσα κι άλλο και ο ιδρώτας της και τα υγρά της ξεχείλισαν πάνω μου. Ένιωθα να γλιστρώ χωρίς εμπόδιο κανένα μέσ΄ τον κόλπο της. Την μίσησα κι άλλο και την έβρισα για την καύλα που μου προσφέρει ο υπέροχός της κόλπος, τα υπέροχα χείλια της και φλογερά της μάτια. 

Δυνάμωσα λίγο ακόμα, μπήκα όσο πιο βαθιά της μπορούσα, έμεινα μέσα της και φρόντισα η κίνηση της να την φέρει στο αμήν της. Κρατήθηκε σφιχτά πάνω μου, την σήκωσα πάνω μου και όλο το βάρος της βρέθηκε στο κέντρο μας. Ένιωσα τα νύχια της να με τρυπάνε καθώς ο κόλπος της έκανε συσπάσεις πάνω μου τόσες που μπορούσα να την νιώσω ολόκληρη. 

Προσπάθησα να κρατηθώ να μην επιτρέψω να τελειώσω πριν το δικό της τέλος. Οι φωνής της, οι συσπάσεις της χάθηκαν σιγά σιγά. Με έσπρωξε και βγήκε από πάνω μου. Έκπληκτός την κοιτούσα τα χείλη της λαίμαργα πάνω μου να με προκαλούν. Κρατούσα τα μαλλιά της δυνατά όση ώρα ένιωθα το σώμα μου να χτυπιέται στα χείλη της και να αφήνει μέχρι και την τελευταία του σταγόνα μέσα της. Έτρεμα ολόκληρος καθώς την κρατούσα με τα δυο μου χέρια να μην φύγει μέχρι τελευταία στιγμή. 

Οι σφυγμοί μου χτυπούσαν τις φλέβες στο κεφάλι μου. Τραβήχτηκα και την άφησα να καθίσει στο σκαμπό και πάλι. Γονάτισα και αντίκρισα ένα υπέροχο, ροδαλό, ομοιόμορφα σμιλεμένο και βασανισμένο θέαμα, "δεν τελειώσαμε ακόμα..." 

Απροσεξία

Ο τελευταίος συρμός του μετρό λίγο πριν την κεντρική του στάση ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτος. Κάποιες παρέες έκαναν λίγο φασαρία αλλά οι περισσότεροι στέκονταν αμίλητοι στο σημείο τους ή σιγοσυζητουσαν ανά δύο. Ήταν ήδη αρκετά αργά και ο χρόνος μέχρι την τελευταία στάση αρκετός. Στην κεντρική στάση λίγοι ήταν εκείνοι που βγήκαν και περισσότεροι από όσο χωράει όσοι μπήκαν για να μη το χάσουν. Ακόμα και στα ράφια για τις βαλίτσες υπήρχαν μερικοί που είχαν σκαρφαλώσει. Εκεί μεταξύ ενός στύλου και των θέσεων για τις αποσκευές ήταν και εκείνος στριμωγμένος. Εκείνη τη στιγμή δεν χρειάζονταν καν να πιαστεί κάπου για τις απότομες κινήσεις του συρμού. Από τους επιβάτες, δυο βγήκαν από μπροστά του στη στάση. Πριν προλάβει να απλωθεί λίγο να ξεκολλήσει από τους διπλανούς συνεπιβάτες που τον είχαν στριμώξει, ένα νέο ζευγάρι επιβιβάστηκε σπρώχνοντας πάλι μπροστά του.

Έτσι τυχαία...

Ο δρόμος προς το σπίτι της από τη στάση του λεωφορείου ήταν περίπου ένα τέταρτό με είκοσι λεπτά. Μια διαδρομή που την έκανε συχνά κι ας ήταν επαρχιακός ο δρόμος χωρίς πολύ φωτισμό ή αρκετό κόσμο για να νιώθει κανείς ασφαλής. Όμως η ίδια το είχε συνηθίσει πλέον, άλλωστε την διαδρομή την έκανε σχεδόν καθημερινά από μικρό παιδί. Μπορεί να ήταν κεντρικός ο δρόμος αλλά σε αυτή την περιοχή ποιος να σε ακούσει ή να ασχοληθεί μαζί σου. Το χειρότερο ήταν μόνο τον χειμώνα που ο δρόμος ήταν σχεδόν σκοτεινός από νωρίς. Τα φώτα λιγοστά ανά δεκάδες μέτρα απόσταση το ένα από το άλλο και θα μπορούσε κανείς να πει ότι για μερικά μέτρα ήσουν άφαντος ακόμα και στις έξι το απόγευμα καθώς θα είχε ήδη σκοτεινιάσει. Όσο καλοκαίριαζε και η μέρα μεγάλωνε κάποιος άλλος θα ένιωθε πιο ασφαλής με το φως. Εκτός αυτού, το καλοκαίρι της άρεσε τα απογεύματα. Ήταν αυτό το χρώμα του ουρανού, ένα γαλάζιο με πορτοκαλοκόκκινες ανταύγειες από το βασίλεμα του ήλιου. Σήμερα θα ήταν μάλλον μια  τέτοια ημέρα, καθαρός ουρανός, ζεστή ατμόσφαιρα με μια αίσθηση χαλαρότητας, και ο ήλιος στο βασίλεμά του ακόμα μια φορά.

Χαλάρωνοντας

Κάποιες φορές γυρνάς σπίτι και νιώθεις όλο σου το κορμί να καίγεται από την κούραση της ημέρας ή ακόμη και της εβδομάδας. Όμως είναι αυτό το κάψιμο από το αίμα που έχει ανεβάσει τους ρυθμούς και ρέει δυνατά μέσα φτάνοντας να ερεθίζει τα πιο ζωντανά μας σημεία. Κάθεσαι εκεί στον καναπέ σου και χαλαρώνεις από την ένταση της ημέρας αλλά νιώθεις τον ερεθισμό να μεγαλώνει. Από το λαιμό και το στήθος που καίγεται, μέχρι ανάμεσα στα πόδια που νιώθεις τον χτύπο από τον παλμό της καρδιάς να κινεί κάθε μυ και να τον ερεθίζει.

Ατιθασο...

Μόλις είχε βγει από τη πύλη του σχολείου της. Ένα αγγελικό πλάσμα με το άσπρο κοντό και αέρινο φορεματάκι του. Παρόλη τη ψυχρά ποτέ δε φορούσε κάτι πολύ ζεστό. Προτιμούσε κάτι πιο πρόστυχο πιο “sexy” όπως της έλεγαν τα αγόρια στο σχολείο. Της άρεσε πολύ να προκαλεί τα αγόρια. Όπως σήμερα με τον ωραίο του σχολείου. Τον έκανε να κατακοκκινίσει. Όμως το μυαλό της δεν ήταν εκεί. Αυτή ήταν απλά μια καθημερινότητα. Το μυαλό της ήταν αλλού.

Ένα αεράκι ήταν αρκετό να της λύσει τα μαλλιά «ένας θανάσιμα μοιραίος άγγελος ντυμένος στα λευκά» σκεφτικέ ο πατέρας της καλύτερης της φίλης.

Γρήγορη Αρπαγή

κι όμως όταν τον έίδε εκεί πρώτη της φορά τρόμαξε. Δεν περίμενε βασικά να τον συναντήσει, πόσο μάλλον έτσι απρόσμενα. Στις φίλες της προσπάθησε να μην τους δείξει τίποτα, έκανε σαν να κοίταξε απλά ακόμα έναν περαστικό. Συνέχισαν την κουβέντα τους, μέχρι που της έκανε νόημα να πάει κοντά του. Είπε στις φίλες της μια γρήγορη δικαιολογία ότι θα πάει μέχρι το περίπτερο να πάρει τσίχλες και γυρνάει.

Ένιωσε τα δάχτυλά του να την πονάνε.

Η ώρα είχε περάσει, και στο σπίτι της ανησυχούσαν καθώς δεν είχε εξαφανιστεί άλλη φορά τόσες ώρες χωρίς να πάρει ένα τηλέφωνο ούτε να δώσει σημεία ζωής. Μια φίλη της από την παρέα είπε ότι και αυτές ανησύχησαν όταν δεν απαντούσε το τηλέφωνό της πριν λίγες ώρες που πήγε στο περίπτερο.

Η γεύση του αλμυρή, πρώτη φορά ένιωθε κάτι τέτοιο

Είχε απλά εξαφανιστεί από όλους. Κανείς δεν ήξερε που να ήταν εκείνη την ώρα. Σκέφτηκαν το πρώτο πράμα που σκέφτεται κάθε συγγενής, να καλέσουν την αστυνομία. Ή μήπως ήταν νωρίς.

Τα χείλι του γλίστρησαν στον λαιμό της, τα δόντια του άφηναν μικρα σημαδάκια που έκαναν το δέρμα της να τσιτώνει και να ανατριχιάζει. Τα χέρια του είχαν περάσει μέσα από το φόρεμα της και μέσα από το καλσόν της.